قرآن می فرماید: "هر نفسی مرگ را می چشد". [1]طبق این آیه که بیان کننده سنت الاهی در باره همه مخلوقات

است، امام زمان (ع) نیز پس از برقراری عدالت جهانی و ایجاد حکومت جهانی از این دنیا می روند. اما آیا به مرگ طبیعی یا به شهادت؟ از دسته‌ای روایات استفاده می‌شود كه آن حضرت به مرگ طبیعی از دنیا می‌رود. روایات زیر از آن جمله‌اند:

با توجه به حوادث و شواهدى که در دنیا به وجود آمده، آیا مى‌توان گفت که ظهور امام زمان عجل‌اللّه‌تعالى‌فرجه‌الشریف نزدیک است؟ با توجه به روایات مى‌توان شرایط ایران را تا حدودى این‌گونه ترسیم کرد: دانش و معارف دین اسلام و مکتب تشیع، از ایران و قم، به جهانیان صادر مى‌شود. لذا موقعیت علمى ایران ممتاز است و اصلى‌ترین مرکز دین اهل‌بیت علیهم‌السلام خواهد بود.

در روایتى از وجود مقدس امام صادق علیه‌السلام نقل شده است: به زودى، کوفه، از مؤمنان خالى مى‌گردد و دانش مانند مارى که در سوراخش پنهان مى‌شود، از آن شهر رخت برمى‌بندد؛ سپس علم در شهرى به نام قم ظاهر مى‌شود؛ آن شهر معدن علم و فضل مى‌گردد (و از آنجا به سایر شهر‌ها پخش مى‌شود) به گونه‌اى که در زمین جاهلى نسبت به دین باقى نمى‌ماند. حتى زنان در خانه‌ها. این قضیه نزدیک ظهور قائم عجل‌اللّه‌تعالى‌فرجه‌الشریف واقع مى‌شود ...  . علم، از قم به سایر شهر‌ها در شرق و غرب پخش مى‌شود و حجت بر جهانیان تمام مى‌شود به گونه‌اى که در تمام زمین، فردى پیدا نمى‌شود که دین و علم به او نرسیده باشد. بعد از آن قائم، قیام مى‌کند و سبب انتقام خدا و غضب او بر بندگان (ظالم و معاند) مى‌شود؛ زیرا، خداوند انتقام (و عذاب) بر بندگان را روا نمى‌دارد، مگر وقتى که حجت را انکار کنند (بحار الانوار، ج 57و60، ص213.) خیزش و جنبشى بزرگ براى دعوت مردم به طرف دین، در ایران روى مى‌دهد.

از امام کاظم علیه‌السلام نقل شده است: مردى از اهل قم، مردم را به سوى حق دعوت مى‌کند. گروهى، دور او اجتماع مى‌کنند که مانند پاره‌هاى آهن‌اند و باد‌هاى تند(حوادث) نمى‌تواند آن‌ها را از جاى برکند. از جنگ خسته نمى‌شوند و کناره‌گیرى نمى‌کنند و بر خدا توکل مى‌کنند. سر‌انجام، پیروزى براى متقین و پرهیزکاران است.(بحار، ج60، ص216، ح37.) احتمالاً این حرکت، همان حرکتى است که از امام محمدباقر علیه‌السلام نقل شده است: گویا مى‌بینم گروهى از مشرق زمین خروج مى‌کنند و طالب حق هستند، اما به آنان پاسخ داده نمى‌شود. مجدداً بر خواسته خود تأکید مى‌کنند ولى جواب نمى‌شنوند. پس چون چنین دیدند، شمشیر‌ها را به دوش مى‌کشند، در مقابل دشمن مى‌ایستند تا حق به آن‌ها داده مى‌شود، اما این بار قبول نمى‌کنند بلکه قیام مى‌کنند و نمى‌دهند آن‌را (پرچم قیام را) مگر به صاحب شما (اما زمان عجل‌اللّه‌تعالى‌فرجه‌الشریف). (بحار الانوار، ج52، ص243، ح116).

خروج سید حسنى و خراسانى که در روایات به آن‌ها اشاره شده را، مى‌توان در این‌باره دانست. بنابراین، موقعیت اجتماعى آن روز ایران حرکت به سوى حق‌طلبى و دعوت به آمادگى براى ظهور است. در بستر این جامعه نیز یاران حضرت شکل مى‌گیرند. در حدیثى از امام صادق علیه‌السلام نقل شده است: قم را قم نامیدند، چون اهل او، اجتماع مى‌کنند با قائم آل محمد صلى‌اللّه‌علیه‌وآله‌وسلم و با او قیام مى‌کنند و او را یارى مى‌کنند‌. (بحار‌الانوار، ج 57و 60، ص216، ح38)‌ در روایاتى که به نام یاران و شهر‌ها اشاره دارد، شهر‌هاى متعددى از ایران ذکر شده است. خلاصه آن‌که ایران، مرکز صدور دین و معارف اهل‌بیت علیهم‌السلام است و زمینه‌سازى براى ظهور مى‌کند.

در برخى از روایات اهل‌بیت علیهم‌السلام به حضور فعال عجم در سپاه و ارتش مخصوص امام مهدى عجل‌اللّه‌تعالى‌فرجه‌الشریف اشاره شده است. البته مقصود از عجم ملت‌هاى غیر عرب است، ولى به احتمال زیاد بیشترین مصداق آن در عصر ظهور، ایرانیان خواهند بود به‌ویژه که مرکز ثقل شیعه در ایران است.

مجموعه روایات وارده در مورد ایرانیان نشان مى‌دهد که این گروه زمینه‌سازان حکومت حضرت مهدى عجل‌اللّه‌تعالى‌فرجه‌الشریف در جهان هستند و بیشترین تأثیر را در روند استقرار حکومت آن خورشید عالم‌تاب دارند و در حقیقت حضرت مهدى عجل‌اللّه‌تعالى‌فرجه‌الشریف به همراه یاران از جمله ایرانیان با دشمنان به مبارزه برمى‌خیزند. اما با توجه به این که زمان ظهور مشخص نیست، زمان نشانه‌هاى مرتبط نزدیک به آن نیز مشخص نیست. بنابراین، سخن گفتن از نزدیکى یا دورى آن، امرى پسندیده نیست. البته عده‌اى با توجه به اوضاع و شرایط فعلى حاکم بر جهان، به این باور رسیده‌اند که دوره‌اى که در آن زندگى مى‌کنیم همان دوره‌ آخرالزمان است که در روایات به آن اشاره شده است؛ زیرا براى آخر‌الزمان نشانه‌هایى گفته شده، مانند گسترش فساد و تفسیر دین بر اساس هوا و هوس و ... که این نشانه‌ها در دوره زمانى ما به وقوع پیوسته است. لذا برخى احتمال داده‌اند که زمان کنونى، آخرالزمان است و ظهور نیز در این دوران محقق مى‌شود.

به علاوه، با وجود انقلاب اسلامى ایران و زنده شدن نام و یاد امام زمان عجل‌اللّه‌تعالى‌فرجه‌الشریف، و معرفى ایشان به دنیا، آمادگى و اقبال مردم به پذیرش ایشان، بیشتر و امید به ظهور هم افزون‌تر شده است، به عبارت دیگر حرکت عمومى کشورها و جوامع به سمت وحدت و هم‌گرایى و توجه به تشکیلات بین‌المللى و اتحادیه‌هاى منطقه‌اى و فاصله گرفتن از جزء‌گرایى، ملت‌ها را به این نتیجه رسانده که براى آینده بهتر باید مرز‌ها را به حداقل رساند و جهان را دهکده‌اى کوچک دانست. طبعاً، این پدیده نیاز به یک قانون عمومى و بین‌المللى را تشدید مى‌کند. این رویداد، آمادگى مردم را براى پذیرش یک حاکمیت فراگیر، بیشتر کرده است.

ظهور انقلاب اسلامى که منادى و معرف حقایق اسلام (در حد ممکن) بود، باعث توجه بیشتر جهانیان به اسلام شد و روحیه کفر‌ستیزى و مبارزه با ظلم در میان ملت‌ها، به‌ویژه مسلمانان بیشتر شده است؛ به گونه‌اى که اصول‌گرایى اسلامى، یکى از جریاناتى است که منافع غرب را به خطر انداخته است. برخى از علما نیز معتقدند، همان‌گونه که غیبت دو مرحله‌اى بود و غیبت صغرا براى ایجاد آمادگى مردم براى ورود به غیبت کبرا لازم بود، ظهور نیز ممکن است دو مرحله‌اى باشد و با ظهور صغرا که در انقلاب اسلامى ایران تجلى یافته مردم با حقیقت قیام امام زمان علیه‌السلام آشنایى بیشترى پیدا کرده و براى ظهور اصلى و قیام جهانى حضرت آماده مى‌شوند.

به هر حال، ما در عین آن که باید امید به تعجیل در فرج داشته باشیم و آمادگى براى ظهور را در خود تقویت کنیم، ولى نباید فکر خود را متوجه امورى بکنیم که از محدوده علم ما فراتر است و راهى براى دسترسى به آن نداریم. لذا سخن از نزدیکى علایم، امرى قابل قبول نیست.

منبع: نشريه افق حوزه به نقل از مرکز تخصصى مهدویت

 بر اساس نظریاتی که ریشه در یک پیش‌گویی از مایای باستان دارد، روز 21 دسامبر / 30 آذر سال 2012 / 1391 روز موعود است و دنیا به پایان خواهد رسید. آیا واقعا 3 سال تا آخرالزمان باقی مانده است؟

 آخر دنیا نزدیک است! بر اساس نظریاتی که ریشه در یک پیش‌گویی از مایای باستان دارد، روز 21 دسامبر / 30 آذر سال 2012 / 1391 روز موعود است و دنیا به پایان خواهد رسید! از همین الان هم ماشین بازاریابی فیلم در آستانه اکران «2012» بر تبلیغات پیرامون پدیده‌های مرتبط با نابودی جهان این تاریخ افزوده و فضا را برای فروشی بی‌نظیر آماده می‌کند.

اما واقعیت ماجرا چیست؟ آیا واقعا دنیای ما سه سال دیگر به پایان می‌رسد؟ در ادامه، پنج پدیده که طبق پیش‌گویی مایایی زمین را نابود می‌کند، بررسی شده است. شاید شما هم پس از به پایان بردن این مطلب، نظر دیگری درمورد این پیش‌گویی پیدا کنید.

پدیده‌ای فضایی، قطب‌ها را می‌چرخاند

در برخی پیش‌گویی‌ها پیرامون محشر 2012 گفته شده که زمین به واسطه برخورد یک شهاب‌سنگ دچار جابجایی قطب‌ها می‌شود، یا زمین در اثر پدیده‌ای نادر 27هزار سال‌نوری را یک‌شبه طی می‌کند و در مرکز کهکشان راه شیری قرار می‌گیرد؛ و یا داخل زمین به دلیل تشعشعات شدید خورشیدی ناپایدار می‌شود و به مکانی ناامن برای ساکنانش تبدیل می‌شود!

جابجایی قطب‌ها این‌گونه رخ می‌دهد که پوسته و گوشته زمین ناگهان جابجا می‌شوند و با گردش به دور هسته بیرونی زمین، شهرهای ویران را به قعر خود فرو می‌برند.

آدام مالوف، یکی از زمین‌شناسان دانشگاه پرینستون روی پیش‌گویی جابجایی قطب‌ها مطالعه کرده و این ایده آرماگدون 2012 را به چالش کشیده است. به گفته وی، شواهد مربوط به مغناطیس سنگ‌ها دال بر این است که قاره‌های زمین در گذشته چنین نوآرایی شدیدی را تجربه کرده‌اند ولی این فرآیندی میلیون‌ها سال به طول انجامیده و آن‌قدر آهسته اتفاق افتاده که انسان نمی‌تواند چنین چیزی را درک کند.

سیاره‌ای ناشناخته در راه برخورد با زمین

چند سال پیش، تلسکوپ فضایی هابل تصویری بی‌نظیر از ستاره متغیر 838 صورت‌فلکی تکشاخ را در فاصله بیست‌هزار سال‌نوری تهیه کرد که ستاره‌ای از نوع غول‌سرخ را همراه با غبار اطرافش نشان می‌داد؛ اما برخی پیدا شدند و گفتند این تصویر حاوی شواهدی از یک دنیای موهومی با نام سیاره ایکس ونیبیرو است و در مسیری واقع شده که تا سال 2012 به زمین اصابت خواهد کرد.

این در حالی است که به گفته دیوید موریسون، یکی از اخترشناسان ناسا، «هیچ چیزی در آنجا وجود ندارد و این نزدیک‌ترین چیز به حقیقت است! اگر آنجا یک سیاره یا یک کوتوله قهوه‌ای و یا هرچیز دیگری وجود داشته باشد که 3 سال تا ورود به منظومه شمسی فاصله داشته باشد، منجمان قطعا از یک دهه قبل‌تر آن‌را شناخته و در حال مطالعه‌اش بودند! از آن بدتر این‌که اگر چنین چیزی واقعا وجود داشته باشد، حتی امروز با چشم غیرمسلح باید دیده شود».

منشا این ایده در واقع پیش از آغاز شایعات پیرامون 2012 بود. زنی که ادعا می‌کرد از بیگانگان پیغام می‌گیرد، محشر نیبیرو را شایع کرد، تازه او اعلام کرده بود دنیا در سال 2003 به پایان می‌رسد و نه 2012.

مقارنه خورشید و کهکشان به محشر می‌انجامد

برخی رصدگران آسمان باور دارند که سال 2012، مقارنه آسمانی بی‌نظیری روی خواهد داد که برای اولین بار در 26هزار سال گذشته اتفاق می‌افتد. بر پایه این سناریو، مسیر خورشید در آسمان از نقطه‌ای می‌گذرد که قلب کهکشان راه‌شیری در آنجا قرار گرفته است.

برخی نگران آنند که نیروی گرانش خورشید و نیروهای ناشناخته و بسیار قدرتمند کهکشانی یکدیگر را تقویت کنند و و مثلا با پدید آوردن یک جابجایی قطبی یا کشاندن زمین به داخل ابرسیاه‌چاله فوق‌العاده عظیمی که در قلب کهکشانمان لانه گزیده، آخرین روز زمین را رقم بزند.

این درحالی است که هیچ مقارنه یا نظم کهکشانی جدیدی در سال 2012 وجود ندارد. هرسال به‌هنگام انقلاب زمستانی خورشید در نقطه‌ای از آسمان واقع می‌شود که بسیار نزدیک به مرکز کهکشان راه شیری است. شاید نویسندگان زیج‌ها و تقویم‌های نجومی از چنین مقارنه‌هایی هیجان‌زده شوند، ولی واقعیت آن است که چنین پدیده‌هایی فقط ظاهری است و برای اهل دانش معنی خاصی ندارد. مثال مشهور دیگر، قمر در عقرب است که ماهی یک‌بار اتفاق می‌افتد و هیچ تاثیر و تغییری در کشش گرانشی، تشعشعات خورشیدی، مدار سیارات یا هر چیز دیگری که حیات روی زمین را تحت شعاع قرار دهد، ندارد.

مایا آخر دنیا را در سال 2012 پیش‌گویی کرد
از آپولیناریو شیلی پیکستون نپرسید که آیا پایان دنیا در 2012 است یا نه. ریش‌سفید سرخ‌پوست مایا که در اکتبر 2009 / مهر 1388 در گواتمالا روی صفحه تلویزیون ظاهر شد، اعلام کرد که از این دامن زدن به این موضوع خسته شده است.

به گفته برخی باستان‌شناسان، تقویم مایا آن‌طور که برخی دیگر اظهار می‌کنند در سال 2012 به پایان نمی‌رسد و قدیمی‌ها هم هرگز این سال را به عنوان پایان دنیا نمی‌شناختند. اما روز 21 دسامبر 2012، روز مهمی برای تمدن مایا است.

آنتونی اونی، باستان-اخترشناس در دانشگاه کلگیت در ایالت نیویورک می‌گوید: «این زمانی است که بزرگ‌ترین دوره در تقویم مایا (یک میلیون و 872هزار روز یا 5125.37 سال) به پایان می‌رسد و دوره جدید آغاز می‌شود. در دوران اوج شکوه امپراتوری مایا، آنها تقویم بدون تکرار «شمارش بلند» را اختراع کردند؛ تقویمی با دوره‌ای بسیار طولانی که از بنیان‌های فرهنگی نشات می‌گیرد و به مسئله خلقت باز‌می‌گردد. دوره کنونی تقویم شمارش بلند در آن‌چه مایا به عنوان آغاز آخرین دوره آفرینش (11 آگوست 3114 پیش از میلاد) می‌داند، در انقلاب زمستانی 2012،به پایان می‌رسد. مایا این تاریخ را که هزاران سال پیش از تمدنش است را به عنوان «روز صفر» یا 13.0.0.0.0. نوشته است و در دسامبر 2012 تقویم گردشی مجددا به روز صفر می‌رسد و بازه طولانی دیگری آغاز می‌شود. این ایده حاکی از آن است که زمان و تمام جهان تجدید می‌شود، چه بسا بعد از سپری شدن دوره‌ای پراسترس. این درست مشابه شرایطی است که ما همیشه در روز اول سال، سال را نو می‌کنیم یا حتی در صبح بعد از تعطیلات آخر هفته».

طوفان‌های خورشیدی زمین را ناآرام می‌کنند

برخی دیگر شایع کرده‌اند که در 2012، خورشید فوران‌های مهلکی از شراره‌هایش تولید می‌کند که حرارتش، زمین را بر سر زمینیان ویران می‌کند.

فعالیت‌های خورشیدی در بازه‌هایی تقریبا 11 ساله تغییر می‌کند. البته طوفان‌های بزرگ خورشیدی می‌تواند با اختلال در عملکرد ماهواره‌ها و سیستم‌های مخابراتی و انتقال برق، بخصوص در عرض‌های جغرافیایی نزدیک به قطب، به جوامع و دیگر سیستم‌های زمینی آسیب برساند، ولی هیچ نشانه‌ای حداقل در کوتاه مدت، دال بر این وجود ندارد که خورشید طوفان‌هایی به پا کند که از شدتش سیاره‌مان بریان شود. از سوی دیگر، اخترشناسان براساس دوره‌های یازده‌ساله فعالیت خورشید پیش‌بینی می‌کنند که اوج فعالیت خورشید یکی دو سال دیرتر از 2012 اتفاق بیفتد.

پس 2012 چه اتفاقی می‌افتد؟

بسیاری از پژوهشگران که شواهد پراکنده مقبره مایا را واکاوی می‌کنند، عقیده دارند که امپراتور به روشنی پیش‌گویی کرده که هر چیز ویژه‌ای در 2012 اتفاق خواهد افتاد.

مایا، نگاره‌ای بر جای گذاشته که حتی اگر زمانی برایش مشخص نکرده باشد، به سناریوی پایان جهان در صفحه پایانی متن تقریبا 1100 صفحه‌ای که به عنوان «دست‌نوشته‌های درسدن» شناخته می‌شود، پرداخته است. مطابق توصیف این نگاره، جهان توسط یک سیل نابود می‌شود. این سناریویی است که بسیاری از فرهنگ‌ها به آن پرداخته‌اند و احتمالا توسط مردمان باستان هم تجربه شده است.

به باور آنتونی اونی، منظور سناریوی دست‌نوشته‌ها فقط خوانده شدن به صورت لفظی نبوده؛ بلکه به عنوان درسی در رابطه با رفتار انسان بوده است. او تقویم بدون تکرار مایا را به تجدید دوره سال نوی خودمان تشبیه می‌کند؛ دوره‌ای از فعالیت‌های پرآشوب و پراسترس به پایان ‌می‌رسد و دوره جدید مثل تولدی دوباره آغاز می‌شود که در آن بسیاری افراد تصمیم به بهبود زندگی خود می‌گیرند.

استاد ايرانی فيزيک و نجوم رصدی دانشگاه ريورسايد کاليفرنيا با بيان اينکه از مهبانگ (انفجار بزرگ) و ابتدای پيدايش جهان، حدود ۱۳ ميليارد سال گذشته است، گفت: طبق محاسبات، جهان ۳۵ ميليارد سال پس از پيدايش يعنی تا حدود ۲۱ ميليارد سال ديگر نابود خواهد شد.

بهرام مبشر، کيهان‌شناس بزرگ ايرانی دانشگاه «ريورسايد» کاليفرنيا و کاشف دورترين خوشه کهکشانی جهان که در دومين همايش عظمت کائنات در دانشگاه صنعتی اميرکبير سخن می‌گفت، اظهار کرد: «گاليله به وسيله تلسکوپ‌ توانست ژوپيتر را مشاهده کرده و از حرکت آن متوجه گردش زمين به دور خورشيد شود اما کيهان شناسی به عنوان يک علم از اوايل قرن بيستم و در حدود سال ۱۹۲۰ آغاز شد که نهايتا به اين نتيجه رسيديم که جهان ۱۳ ميليارد سال پيش در اثر يک انفجار بزرگ به نام «مهبانگ» (BIG BANG) به وجود آمد که پس از آن تاکنون جهان در حال انبساط است؛ به اين معنا که همه کهکشان‌ها و هر چيزی که در جهان وجود دارد، در حال دور شدن از يکديگر هستند.» او ادامه داد: «نيروی جاذبه در ۱۰ به توان منهای ۳۸ ثانيه پس از پيدايش جهان از نيروهای ديگر جدا شد که در اين زمان درجه حرارت جهان بسيار بالا و در حدود چندين ميليارد درجه (۱۰ به توان ۲۹ درجه) کلوين بود که از آن هنگام هر چه جهان انبساط پيدا می‌کرد درجه حرارت کاهش پيدا می‌کرد و نهايتا در ۱۰ به توان منهای ۱۰ ثانيه پس از پيدايش جهان تمام نيروهايی که در طبيعت وجود داشتند به صورت نيروهای مستقل از يکديگر جدا شدند.» دکتر مبشر اظهار کرد: «در واقع بين سه دقيقه تا ۳۰۰ هزار سال پس از پيدايش جهان، هسته اتم‌ها از ساده‌ترين آنها تا سنگين‌ترين اتم شکل گرفته و حدود ۳۸۰ هزار سال پس از پيدايش جهان الکترون‌ها دور هسته‌های اتم جمع شده و نهايتا باعث به وجود آمدن اتم‌ها که تشکيل دهنده کهکشان‌ها، سيارات و انسان‌ها هستند، شدند.» او گفت: «در ابتدای جهان، هيچ چيز جز نور وجود نداشت، به صورتی که اگر شما با يک موشک از منظومه شمسی خارج شده و وارد کهکشان‌ راه شيری شويد و از آنجا به جهان بيرون از اين کهکشان‌ برويد و دمای جهان را اندازه‌ بگيريد به عددی حدود منهای ۲۷۰ درجه سانتی‌گراد که نزديک به صفر مطلق است، می‌رسيد که اين دما از لحظه پيدايش جهان و تابش زمينه‌‌ای که مبنای کيهانی دارد، باقی مانده؛ چرا که اگر در تمام جهات آن را اندازه‌گيری کنيد، يکسان است.»به گزارش ايسنا مبشر ادامه داد: «اگر بخواهيم تاريخ پيدايش جهان را از آغاز مهبانگ تاکنون در يک سال فشرده کنيم جهان در ابتدای ژانويه به وجود آمده است. يک ماه پس از مهبانگ (انفجار بزرگ) يعنی در فوريه، کهکشان‌ راه شيری تشکيل شده، ۹ ماه پس از پيدايش يعنی در سپتامبر زمين فرم گرفته، در ۲۲ سپتامبر (اول مهر ماه) زندگی ابتدايی در زمين به وجود آمد، آذر ماه زمانی بود که دايناسورها به وجود آمده و در ۲۶ همان ماه از بين رفتند، در روز پايانی سال در ساعت ۲۳ و ۵۸ دقيقه، انسان‌ها به وجود آمدند، ۲۵ ثانيه قبل از پايان سال کشاورزی به وجود آمد و نهايتا ۱۱ ثانيه قبل از پايان سال اهرام مصر ساخته شدند.» استاد فيزيک و نجوم رصدی دانشگاه ريورسايد با بيان اينکه در حال حاضر حدود ۱۴ ميليارد سال از پيدايش جهان گذشته است، اظهار کرد: «آينده و انتهای جهان به گونه‌ای است که يک ميليارد سال قبل از انتهای جهان خوشه‌های کهکشانی از هم جدا می‌شوند، يعنی قدرت انرژی تاريک به حدی افزايش پيدا می‌کند که می‌تواند آنها را از هم جدا کند، ۶۰ ميليون سال قبل از انتهای جهان، کهکشان‌ راه شيری از بين می‌رود و سيارات از هم جدا می‌شوند.‌ سه ماه قبل از انتهای جهان، منظومه شمسی از بين می رود، ۳۰ دقيقه قبل از انتهای جهان نيروی انرژی تاريک به حدی افزايش پيدا می‌کند که روی سياراتی به اندازه زمين می‌تواند اثرگذار باشد و در اين زمان است که زمين منفجر می‌شود و حدودا ۱۰ به توان منهای ۱۹ ثانيه قبل از انتهای جهان، اتم‌ها از بين رفته و نهايتا می‌توان گفت ۳۵ ميليارد سال پس از پيدايش جهان، جهان از بين می‌رود و کل جهان به انرژی تاريک تبديل می‌شود.»

منبع: www.tehrooz.com